Acilarimiz var kimselerin sahiplenmedigi, kimselerin dokunmadigi, gørmezden geldigimiz, paylasamadigimiz. Acilarimiz var kimselerin yaziktir, gunahtir Muhammed askina Isa askina diyemedigi, kendi mutluluklari icin baskalarinin kani, gøzyasi ve mutsuzluklari uzerinde kendilerine yeni bir dunya insa ettikleri acilarimiz, istiraplarimiz var.
Kimi zaman bir kavganin sebebi, kimi zaman bir sevdanin sonucu olan acilarimiz aslinda yasam aynamizdir. Cirkinligimizi, utancimizi yuzumuze vuruyor. Yasadigimiz, yasattigimiz, sebeb ve sonucu oldugumuz yasamin ta kendisidir. Kendi gerceklikligimizdir. Acilari yasayan, acilari yasatan yine bizleriz, kendimiziz. Bundandir ki acilarimizi sahiplenecek, acilarimiza ortak olacagiz ki sebebi oldugumuz acilari gørelim, yuregimizin en derin yerinden Marianna cukurundan hissedebilelim.
Acilarimiza dokunmaliyiz. Dokundukca hissedilir, farkedilirler. Sahiplenmek gerekir. Sahiplenen acilar paylasilir, azalirlar. Dokundukca aciyacak, yaralanacak, kanayacagiz. Gøzyasi olacak yanaklarimizdan suzulecek, hancer olup yuregimizi delecek, nefessiz birakacak belkide. Ama dokunacagiz, sahiplenecegiz, paylasacagiz.
Ve asla ama asla acilarimizi sevmeyelim, cogalmasinlar.
“Ne kadar cok sicak beden verdik topragi isitmak icin.”
Ve toprak incindi.
Ve toprak agliyor artik.
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen06/01/2025Ben
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
