Yarım kalınmışlıklardan artakalan vakitlerdir anılarımız
Vakitsiz gidişlerdir
Yürek yaralarımız
Ondandır;
Kendimi toprağın gürültüsüne
Rüzgarın sesine bırakılmışlığım
Onlar bana anlatacaklardı
Tüm yitirdiklerimi
Bana söyleyeceklerdi belkide
Tüm sırlarını
Ve ben içimdeki boşlukları dolduracaktım yitirdiklerimle
Sensiz
Sessizce
Bir gecede
Nasıl da kentler yıktığımı
Nasıl da kentler yaktığımı
Bir ömrü,
Bir şiire sığdırıyordum işte
Uzun yol öyküleri biriktirmişim
Yorgunum
Aç avuçlarını
Avuçlarına bırakmak istiyorum gözyaşlarımda sakladığım gülücüklerini
Iki kirpik arasında
Bir adımda
Bir kuşun kanat çırpınışında
Yitirildi bakışlarımız
Ve hiç bir sözcük
Hiç bir mısra karşılamıyordu artık gerçeği
Giden, zamanı da götürmüştü yanında
Ellerinde,
Geleceğin gölgesinde duruyordu zaman
Verilmiş bir hükümdür yaşanılmış her bir şeyi hatırlamak şimdi
Ve ben bir belirsizliğe gözyaşları döküyordum
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
Mehmet Gezen17/03/2024Halepçe- Mehmet Gezen18/09/2023Gözyaşlarımda ölüm hikayeleri
