Vakitlerden bir temmuz akşamı
Pencereme baykuşlar kondu
Tüm radyolar mavi türküler çalıyordu oysa
Ilkin ;
Ay aktı
Sonra ;
Gece sustu
Karanlık indi
Bugün yüzüm dizime değdi anne !
Ve güne
Ve rüzgâra
Ve yağmura
Düşerken hasretimi
Bir avuç toprakla
Örtülebilecek miydi acılarımın üstü
Daha çok, çook çocuktum ölmek için
Daha sevmeleri öğrenecektim…
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen06/01/2025Ben
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
