Vakitlerden bir temmuz akşamı
Pencereme baykuşlar kondu
Tüm radyolar mavi türküler çalıyordu oysa
Ilkin ;
Ay aktı
Sonra ;
Gece sustu
Karanlık indi
Bugün yüzüm dizime değdi anne !
Ve güne
Ve rüzgâra
Ve yağmura
Düşerken hasretimi
Bir avuç toprakla
Örtülebilecek miydi acılarımın üstü
Daha çok, çook çocuktum ölmek için
Daha sevmeleri öğrenecektim…
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen18/09/2023Gözyaşlarımda ölüm hikayeleri- Mehmet Gezen08/09/2023Bir kadın ve bir adam
Mehmet Gezen20/05/2023Gülüşü güneş çocuk
Mehmet Gezen14/05/2023Birgün
