Adını SEN koyacaksın

• Yazar hakkında
• Yazarın son yazılar

Mehmet Gezen

Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.

• Çöl - 10/06/2019
• Deniz zamanlara - 01/06/2019
• Kelebekler çabuk yorulurdu - 17/05/2019
• Gerçek ikiyüzlüydü - 13/05/2019
• Zamanların Beşiklerinde - 02/05/2019
• Kendini öldürenler, kendisi kalmazdı - 22/04/2019
• Kırılmış zamanların çığlığıyım - 09/04/2019
• Yabanıl Düşler - 06/04/2019
• Bazı Kadınlar Vardır - 20/03/2019
• Gece güzeli: Leyla - 09/03/2019

Yazarın tüm yazılarını göster

“Insanın ar damarının çatladığı an bu olsa gerek; yaşamın içinde kalmaya çalışırken, yaşamın dışına ittiği ötekini görememek…”

Neme lazımdı
Eşkıya künyeleri karıştırmak
Lakin; ölü ruhlara bir damla su olmakdı derdim
Kuraklıklarında CAN verdim

Ve birgün
Bir duvara çarptım
Dağıldım
Kırıldım
Kırıklarım üzerinde durmaya çalıştım
Çarptığım duvara her tırmanışımda
– ki bu benim onurumdu,
Vazgeçemezdim
Hep düşen oluyordum
– bu bana dayattığın onursuzluklardi,
Kabullenemezdim

Insanın insana olan zulmü, insana zuldü
Lakin; bunu anlatmak,
Ve bunu açığa çıkartmakta, bir o kadar elzemdi
Hakikat günyüzünü severdi

Bildim
Ve bildirdim
Kendine acıyanlar
Kendini acındıranlar
Yaşamak için
Yaşayanlar vardı
Ölmesini bilemediler…
Boyunlarında asılı duran
Değirmen taşları var hâlâ
Ve durmadan
Durmadan onuru öğütüyorlar.