Dayım Hüseyin
Benim de isim babam olan dayım Hüseyin , ailece sosyal bir travma yaşadıkları günlerde mahallelerinde bir cami inşaatı vardır.
Nerdeyse tüm gününü orada geçirmekte, bu arada evine de yürüyerek gidip gelmektedir. Bir gün aniden bitap düşer ve yataktan kalkamaz. Konya’ya, çevrede tanınan, benim de çok önceleri bir yakınımı ameliyat ettirdiğim bir doktora götürülür. İstenen film başka yerde çektirilip getirilir. Yazılan ilaçları kullanmaya baslayan dayım tümden elden ayaktan düşer. Doktora tekrar gider, az farkla aynı ilaçları kullanır. Durumu çok kötü. Ziyarete gelenler, umutsuzca ayrılırlar. Artık “son günleri” söylentisi yayılır.
Bu arada , bizim ve çevre köylerde, elinde çantası gezici doktorluk yapan emekli sağlık memuru Sıhhiyeci İsmail akla gelir. Bir de o görsün. Araştırılır. Mehmet Özdemir’in (Hami Xane) evinde olduğu öğrenilir.
Sıhhiyeci İsmail hastayı bastan aşağı iyice süzer: “Hüseyin amcanın birseyi yok. Sadece yorgun ve susuz kalmış, iyi bir bakımla atlatır.” der. Günden güne eriyen dayım “beni Ankara’ya götürün”der.
Ankara’da ben de yanındayım. Salonda merakla sonucu bekliyoruz. Nihayet doktor odadan çıkıp bize doğru geliyor. Ama, o da ne ! Doktorun yüzü gülüyor ! Doktora doğru hızlıca atılıyorum:
-Nasıl durumu ?
– Hasta değil.
-Nasıl yani hasta değil mi ?
-Degil.
-Tüm tetkikler yapıldı. Sonuç normal.
-Yürüyebilir mi ?
-Tabiki, destek olmayın, kendisi yürüsün.
Dayım ayağa kalktı rahatlıkla.
Bir soru daha sordum:
-Yemek yiyeblilr mi?
-Yiyebilir.
-Neler yesin ?
-Ne isterse. Herşeyi yiyebilir.
Bu arada Süleyman işaret etti bana, çıkınca anlatırım diye.
Oh be !! Sevinçten uçuyoruz. Yolun karşı tarafinda kebapçı var, oturduk. Kendimize birer, dayıma da bir buçuk . Günlerdir birşey yememişti, az bile geldi. Bir yandan da , doktorun dediklerini Süleyman bize aktarıyor: Hatalı filmlerden dolayı yanlış teşhis. Ağrıyan yeri gösteren parmak midede kocaman bir yara gibi çekilmiş.
On sekiz yıl daha yaşayan dayım 2000 yılında 88 yaşında aramızdan ayrıldı.
Yazarımız
- Emekli öğretmen. Kuşca'da doğdu. Ankara'da yaşamakta.
Son yazıları
- Hüseyin Sarı22/05/2020PANDEMİ GÜNLERİ
- Hüseyin Sarı27/02/2019Bumsuz’da silahlı çatışmaya ramak kala
- Hüseyin Sarı01/02/2019Hergele Meydanı – Gümrük – REFLÜ
- Hüseyin Sarı06/01/2019TANSİYON