Hüznün isyanı

Belki güç getiremedim sana
Sözcüklerim eksik,
Sol yanım yarım kaldi
Belki de bedenim, eğildi önünde
Dizlerim kırıldı
Lakin;
Ne aklım
Ne yüreğim
Ne de vicdanım
Diz çöktü önünde
Dün kahramandım
Bugün kurban
Küçük çıkarların, büyük kurnazlıkların
Yarınım mechul
Zamanı ve mekanı kirpiklerimde taşıyorum
Avuçlarımda zemheri mevsimler var
Gözlerim iklimini yitirdi
Içimde kırılgan çocukların ağıtları yükseliyor
Ve ben
-ömrüm gibi,  ömrüm kadar-
Hüznümü büyütüyorum