Kırık aynalar

Ve bir zaman sonra
Döndüm baktım aynalara
Hâlâ sessiz
Hâlâ kırıktılar
Mevsimler mi değişmişti
Ben miydim takvimlerin gerisinde kalan
Zaman yorgun ve ağır
Rüzgar aceleci
Savuruyordu düşleri
Bulutlar terkisine vurmuştu umutları
Kıl çadırlar toplanmış
Çoban ateşleri sönmüştü yayla önlerinde
Savrulurdu kızgın külleri
Ne bir çıra
Ne bir pencere
Gün ışığıda yoktu
Üstelik yaralıydım da
Yaralarımı soğuğa
Ayaza tutuyorlardı
Gökte yıldızlar
Hüzünlü bir aşık gibi duruyorlar
Bıraksalar
Zeytin dallarından güneşi doğuracaktım