Kirpiklerinde üşürdü mısralarım

Ç . A’nın anısına 

Bir rüzgarın yelesine tutunmuş 
Dörtnala koşturuyordu 
Taş duvarlı evlerin 
O kısa mesafelerinde 
Geriye 
Bir yaşanılmışlığı 
Yarım kalınmışlığını 
Toza ve dumana katarak 
Gidiyordu 
Ayrılıkların 
Öyle boynumuza bir kemendle asıldığı 
Hükmün yitirildiği zamanlardı 
Kimselerin üstlenmediği cinayet hançerlerinde 
Ve hüzünlü akşamlar inerdi ovaya 
Kürdi makamlarda 
Vakitsiz 
Mevsimsiz 
Ve bir çığlık yükseliyordu 
Derinden 
Soluksuz kalmış 
Belki de bir anne yüreğinden 
Buz tutardı 
Kederli ve öfkeli yüzlerimiz 
Bana bıraktığın hediyelerindir 
Hesapsız 
Kitapsız 
Sana yazdıklarım 
Ve kanardı şimdi 
Kanardı şimdi 
Kirpiklerinde üşüyen mısralarım 
Oysa 
Öyle ayrılır gibi değil 
Sarılır gibi 
Kavuşur gibi 
Karışır gibi 
Ölmeliydik