Sen gülünce…

Sen gülünce,
Güneş doğardı
Dağların ardından
Toprak uyanır
Bir kuş kanatlanırdı yüreğimden
Ve asi bir çocuğun gülüşleri düşerdi çocuk oyunlarına
Sen gülünce,
Gülüşün şiir olurdu
Tutuşurdu dizeler
Sarılırdı kirpiklerine mısralarım
Sen gülünce,
Aşka dönüşürdü
Erken gitmeler
Geç kalmalar
Tüm yarım kalınmışlıklar
Acılar
Ve sancılar
Sen gülünce,
Sen gülünce,
Tanrım!
Gökyüzü ne kadar da maviydi