Sen gülünce,
Güneş doğardı
Dağların ardından
Toprak uyanır
Bir kuş kanatlanırdı yüreğimden
Ve asi bir çocuğun gülüşleri düşerdi çocuk oyunlarına
Sen gülünce,
Gülüşün şiir olurdu
Tutuşurdu dizeler
Sarılırdı kirpiklerine mısralarım
Sen gülünce,
Aşka dönüşürdü
Erken gitmeler
Geç kalmalar
Tüm yarım kalınmışlıklar
Acılar
Ve sancılar
Sen gülünce,
Sen gülünce,
Tanrım!
Gökyüzü ne kadar da maviydi
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
Mehmet Gezen17/03/2024Halepçe
