Ben yaslilar evinde calisiyorum, onlara bakmak onlar icin güzel birseyler yapmak benim cok hosuma gidiyor. Onlarla sohbet etmekte bana cok seyler ögretiyor,
Kücük 95 yasinda yasli bit kadin var orda. Adi Ella. beyinsel olarak hasta ve ciddi hafiza sorunlari var. Onunla ne kadar konusursak konusalim, ne sorarsak soralim ya kafasini sallar, yada anlamsaiz bir bicimde “evet” veya “hayir der,,,
Bir gün zorla kimildatabildigi elleríyle beni yanina cagirdi. Yanina gittim, ve icimden kesin bu simdi sadece bana bakar ve gene bir sey söylemez dedim. Yanilmistim hemde cok. Hayatimda ettigim en güzel sohbetlerden birini onunla gecirdim o gün.
Sanki hic hasta olmamis, hic birseyi yokmus gibi konusuyor,,,,, sanki hic yaslanmamis.
Yüzüme bakti ve sordu. “Sen niye burdasin?” icimden sesimin ancak “O ne!!!” dedigini duydumustum.
Sasirmirmistim, hem onun o dinc haline, hemde sorusuna, donmustum…
Gülümsedi hemde ilk defa,
Fatma dedi sen neden disarida degilsinde burda bizimlesin?, Bense hala soku gecirememis bir halde, bilmem dedim, Calismak istedim ve burayi sectim, ama simdi sadece calismak icin degil, para kazanmak icin degil isteyerek severek geliyorum. Sizlerden cok seyler ögreniyorum ve sizinle egleniyorum dedim.
Yüzüme bakti ve bana ondan hic beklemedigim bir cümle söyledim.
“Ben irkciyim, ben yabancilari sevmiyorum, ben 2. dünya savasinda Hitleri destekliyordum” dedi.
Bense ona gülümsedim…. oda gülümsedi.
Sonra bana “hayir yanlis söyledim, ben irkiy´dim”.
Nedenini sordum, ve cevabiyla gözlerim doldu, bogazim dügümlendi..
“Evet ben irkciydim, herkesin benim gibi sarisin olmasini isterdim, hos her benim yasima gelenin sac rengi ne olursa olsun eninde sonunda beyaz oldugunu gördüm.
Geldigimiz yerinde ayni oldugunu gördüm.
Hepimizin dünyaya minik burusuk pembe bebekler olarak geldigini, ve tekrar minik burusuk yaslilar olarak gittigini görüyorum, gidecegimiz yerde ayni…
Nekadar komik biliyormusun Fatma. Tüm insanlarin cilt renkleri ayri. Kimimiz siyah, kimimiz kahverengi, kimimiz sari, kimimiz pembe, hatta bembeyaz olanlarimiz bile var, ama hepimiz aslinda kirmiziyiz. Etimiz kirmizi, kanimiz, cigerlerimiz, kalbimiz, dilimiz, icten herseyimizle kirmiziyiz.
Demek onun icin herkez bana bir insani yargilamadan önce icine bak derdi. Evet hem icindeki kisiligine, hemde icindeki görünüsüne.
Ne kadar tuhaftirki ben irkciydim, siyah sacli insanlardan igrenirdim. Ama bugun sen karsimdasin ve senin uzun saclarina hayranim.
Benki bir yabanci görünce onu dövmek isterdim. Ama bugun sen burda bana bakiyorsun. Beni temizliyor, beni besliyor, beni eglendiriyorsun. Ve biraz önce bana bunu severek yaptigini söyledin. Seni ben simdi cok seviyorum Fatma…..(uzun bir duraklamadan sonra)… yoruldum, beni yatagima götürürmüsün Fatma?
Bana hic söz hic bir savunma geregi vermedi. Evet ben onun ülkesinde bir yabanciyim, ama o beni benim onu sevdigim kadar sevdi. Yabancilar burda Danimarkada yabanci, türkiyede avrupaci, yani ordada yabanci… Birkere yabanci olduk ya, adimiz öyle kaldi…
Ama yabancilarda kendilerini severek sayarak sevdirebilirler. Yabanciliktan, yakina dönebilinir. Tipki Ella beni bir yakini olarak kabul ettigi gibi..
Ella´nin o gün son günü, son yatagina götürülüsüydü…. o simdi bulutlarin arasinda.
Espiriyi katarsak belki simdi Hitleri ariyordur, ona iki tane cakmak icin he he…
Yazarımız
Son yazıları
Fatma Gezen08/03/2007Samvittighed…- Fatma Gezen19/02/2007Okul Projem!!
- Fatma Gezen07/02/2007Pet siselerinden ayakkabi…
- Fatma Gezen13/01/2007Sen niye burdasin?… Yabanci!!
