Sesler var
Kulağıma ve yüreğime nerden geldiğini bilmediğim;
Bazen yasaklı bir meyva gibiler;
Dokunmaya korktuğum,
Uzak durduğum
Bazende gizemli bir masal;
Kaf dağının ardını görme istemiyle tutuştuğum
Sesler var
Kimi zaman toprağın iniltisi,
Suların cağlaması,
Rüzgarın uğuldusudurlar
Kimi zaman da çocukluk masumiyeti,
Yetiskinliğin utancı,
Yaşlılığın yorgunluğudurlar
Sesler var
Nereden gelir, nereye, nasıl giderlerdi?
Duyuyorum
Kulak verdim
Avuçlarına ruhumu bırakıyorum
Insan sözle varoluyordu
Insan sözle bağlanıyordu
Sese söz oluyordum …
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen06/01/2025Ben
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
