Uğrundan dönülmez,özgürlük sevgisiydi.
Ayrılık zamanı en zor anıdır,
bu vedalaşmaların.
Kim bilir! bu an bir daha yaşanılmayacak.
Son kez sarılırlar,Gözlerindeki umut aşkı ile.
Bir an sanki Zaman’ın durmasını isterler
Nehirlerin durmasını,Güneş’in batmamasını
Ve o anın hiç bitmemesini.
Ertelenemez yolculuğun imkansızlığını
Bile bile!!
Değişen sadece zaman ve mekanlarıydı,
Sınırları sonsuzluk ve Güneş gibi parlak
Üzerine bastıkları toprak,Mezopotamya’ydı.
Özlemleri,bazen bir Çay,bazen de yakılan
bir sigara molasında dile gelirdi…
Yorgun düşmüş,bedenlerini unutarak!
Yazarımız
- Kuşca doğumlu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Recep Arabacı27/02/2016SEVDAM
Recep Arabacı17/02/2016BEKLEMEK- Recep Arabacı02/02/2016YALNIZLIK
- Recep Arabacı24/01/2016AĞLAMA
