Kavgalar, çıplak yüreği ve maskesiz yüzleri severdi

Dışarda, ay geceyi koruyordu

Gece, aya tanıklık ediyordu

Kayalıkların karanlık kuytularında; yılan ıslıkları yükseliyor, rüzgar kanat çırpıyordu.

Içerde,

Kara kıl çadırın içerisinde;

– Zaman bir başka yoğruluyor, yaşam bir başka akıyordu –

Iki cocuk oturuyordu.

Biri kız

Biri oğlan

Biri arayan

Biri aranılan

Gece, yüreğimizi eziyor

Gün, yüreğimizi örseliyor

Hasret, yüreğimizi burkuyordu.

Ve rüyalarımın müdavimi,

Zamanın kadim kadın kuyumcusu;

Başında beyaz tülbenti,

– Her iki yanağından sarkmış

Bir ateş başında

Bağdaş kurmuş

Durmadan ateşi eşeliyordu.

Ve bir sureyi okur gibi

Bir yaraya dokunur gibi

Bir söküğü diker gibi

Konuşuyordu :

– Kavgalar, çıplak yüreği ve maskesiz yüzleri severdi.

Her giden ilkin kendinden giderdi.

Sonra sevdiklerinden

Ve sonra düşlerinden

Değerlerinden

Insan, birazda yaşadıklarının ürünüydü

Neyi, nasıl yaşıyorsanız

Payınızada o düşüyordu

Kavgalar, çıplak yüreği ve maskesiz yüzleri severdi

Insanın ruhu sokaklara düşmeyiversin

Kendinden başka

Her şeyi, her yerde arıyordu.

Ne mutlu kendi kalana

Ne mutlu kendinde kalana

Kavgalar, çıplak yüreği ve maskesiz yüzleri severdi

Uyandım,

Kan ter içinde.

Unutulmuş zamanlara açılan kapıların eşiğinde duruyordum hâlâ ..