Heval Muzeyyen ve her daim cocuk kalanlara ithafen…
” Sokrates’e birisi için, seyahat onu hiç değiştirmedi, demişler. O da; çok doğal, çünkü kendisini de beraber götürmüştür, demis.”
Montaigne
Zaman geçmişi sırtlayıp,
Kucağına taşıyordu yarının
Ve bir çocuğun bakışları ;
Takılıveriyordu yüreğimin tel örgülerine
Ben susardım.
Hayata kaldığım yerden değil,
Hayata doğduğum yerden bakıyordum
O yüzden ;
Içime sindiremediklerim
Öfkemi dizginleyemediğim
Ve adini koyamadiklarim vardı
Bir şeyler yarım
Birşeyler yara kaldı …
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
Mehmet Gezen17/03/2024Halepçe
