Her ayrılık bir birleşmedir

Her ayrılık bir birleşmedir aslında. Zamandan ve mekandan koptuğunuzu sanır, yolun sonuna geldiğinizi düşünürsünüz belki. Belkide ilkin öyledir. Lakin, her ayrılık, sizi bir hesaplaşmaya götürür. Hele bu hesaplaşma sizi kendi iç dünyanıza götürüyor ve iç dünyanızla yüzleştiriyorsa, işte o zaman kendi iç dünyanıza yollar açıyor, kendi özünüzle yüzleşip hesaplaşıyordunuz. Kendi iç dünyanızla da birleşiyordunuz.

Çırılçıplak,

Cesaretlice,

Ama onurluca yüzleşmek

Her ayrılık bir birleşmedir.

Ve her bir birleşmede kendi iç dünyanızda ördüğünüz duvarlara dokunuyor, duvarlarınızı tanıyordunuz. Kimi zaman, sığındığınız, korunduğunuzu sandığınız, kimi zamanda, dışarıda tutma adına; hiç kimseyi içerisine almadığınız, o kalın, o anlamsız , çarpa çarpa, paramparça, tuzla buz olduğumuz duvarlarınız.

Her ayrılık bir birleşmedir.

Ve her bir birleşmede kendi içinizdeki çöllerin kuraklığını görüyordunuz. Içinizde kuraklığı yaşıyordunuz. Herkesler kendi yalanlarında mutlu olurlarken, siz kendi gerçeklerinizde mutsuzluğu yaşıyordunuz.

Içinizdeki çöllerin kuraklığını duyumsuyor, içinizdeki çöle bir damla yağmur olabilmek, ve bu çölü aşıp vahaya varmak için sabırsızlanıyorsunuz.

Çöl, insanın kendi özünü aramasıydı.

Çöl, hayatın kendisiydi.

Her ayrılık bir birleşmedir.

Ve artık kartlarınızı açık oynuyordunuz .

Birbirine dolanmış hayatın ipliklerini ayırıyor,

hayatin anlamını arıyor, kendinizi sorguluyorsunuz. Uzaklar yakın ediliyordu.

Her ayrılık bir birleşmedir.

Ve her bir birleşmede içinize güneş doğuyor, çocuklar oynuyor, kuşlar uçuyordu.