Gece, karanlık utancını giyinmiş
Ay, boynunu büker
Öyle masum
Öyle mahzun…
Çocukluğum;
Kendi yatağında kurumuş su
Hasretim;
Toprağa düşmeyen yağmur damlası
Ve yüreğim;
Sürgün yememiş tek yurdum
Yedi deniz
Dört iklim
Bana seni anlatır
Vicdan;
Savaş meydanlarında durmadan parçalanan saat.
Kentler yıkılıyordu
Kentler düşerdi
Kentler düştü
Sen , duruşu unutma! …
…
Kalmadı hükmümüz , yaşanılanların üzerinde.
Sessizlik hüküm sürmektedir,
Kimselerin sahiplenmediği;
Cinayet hançerlerine …
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
Mehmet Gezen17/03/2024Halepçe- Mehmet Gezen18/09/2023Gözyaşlarımda ölüm hikayeleri
