Oda sohbetleri

Bayram Kızılkaya22/10/2013

0 1.630 2 dakika okuma süresi

Bilmemki nasil yazsam/ egemenlerin insanlarimiza dusuncede, zihniyetimizde olusturdugu tahribat oldukca buyuktur.
Bir arkadas anlatti, kurt fakirleri icin kurban toplamak icin tanidigim bir kurtten yardim istedim.
Taksici ben kurbanimi somalili kardeslerime gønderdim. Seneler ønce odada 3 kisi oturuyoruz, televizyon acik, sohbet ve tartisma oklar hep bana yønelik.
Ne hikmetse dunyada ezilen muslumanlar haklarini alma haklari var. Kismen yasli insanlarimiz kurtler dogul haklari isteme haklari yoktur.
Simdi bøyle bir bakis acisi ve gørusler antika oldugunu rahatlikla søyleyebilirim. Televizyonda cecen savasi gøsteriliyor,
yasli bir cecen Cecenistan icin savasacagini su mezarlarimizi birakip hicbir yere gidemeyiz deyince, benim gibi yasli insanlarimiz bagislansin,
siz bu yasli cecene kurban olun, dedi. Gene seneler gecti, cuma namazinin cikisinda o yasli insan kulagima egildi øzur dilerim, dedi.

WAN KEDISI

Genede odada 3 kisiyiz, gene televizyon acik, sohbet, tartisma oklari hep bana yønelik. Ekranda Wan kedisi gøruldu, beyaz tuylu,
renkli gøzleriyle adete dunyada en guzel varlik benim diyordu. Bizimkiler Allah Allah, ne guzel kedi deyince, ben bu kediyi tanimiyormusunuz deyince,
hayir tanimiyoruz dediler. Bu hayvan taninmis bir kedi, bu kediyi tanimiyorsaniz siz kendinizide benide tanimiyorsunuz demektir.

Birgun cok sevdigim amcam Huseyin’i ziyarete gittim. Rahmetli oturmus, televizyonda hayvan belgeseli seyrediyor. Kapaticakti, amca kapatma,
bende hayvanlari cok severim dedim. Oturduk, sohbet ederken ekranda kangal køpegi gørundu. Spiker kangal køpeginin anayurdu Sivas kangal degil,
anayurdu Turkmenistan. Kucuk bir køyde bir kactane kangal køpegi gøsterdi. Iste, anayurdu burasidir dedi.
Amca, benide ordan getirmisler, pardon bizlerde oradan gelmisiz, dogrumu?! Guldu, yok yok, dedi. Horasan’dan gelmisiz!

Degerli insanlarimiz sira mandara sohbetimize geldi. 13-14 yaslarindayim, ilk olarak gøzleri yeni acilmis bir køpek yavrusunu eve getirdim.
Ben vita ile beslenirken, køpek yavrusunu koyun sutu ile besliyordum. Emsalim olan komsu Ahmet Tasci cok kucuk bir zagali var. Zagal firsat buldukca gelir,
køpek yavrusunu bogar, kacar, gider. Køpek yavrusu buyudu, zagal gelir, køpegin ayaklari arasinda basini yukari kaldirir, havlar. Køpek kendini yere atar,
ayaklarini yukari kaldirir. Birgun zagali mandaraya koydum, køpegi zorla uzerine saldirdim, zagalin sesiyle bizim Ahmet elinde kocaman sopayla kufurler søyleyerek geldi.
Fazla tepki gøstermedim, køpek uzerinde døvusmeyelim. Senin zagalin havlayinca, benimki kut kendini yere atiyor.
Buda bana dokaniyor. Onun icin bøyle bir harekete giristim. Zagalini al, eve git, dedim. Birkac gun sonra bizim Ahmet, koca sopasiyla kapimiza dayandi.
Senin køpegin, benim zagali kanlar icinde birakmistir. Benimki degisti, benim køpek eski køpek diyemedim.
Allah var, o zaman bøyle deyimleri bilmiyordum. O’na søyle dedim: Ahmet en iyisi zagali bagla, baska caren yok.

Bu dunyada ayakta kalabilmek icin, beyaz adamin dilini øgrenmeliyiz. Ama sonsuza kadar yasamak icin, kendi dilimizi bilmemiz gerekir. Bir Kizilderili’nin atasøzu.

30 mart 2014 yapilacak yerel secim var. Oy kullanirsan hangi partiye ve kime oy veririm, dusunmekten kendimi alamiyorum. Benim dilimi tanimiyan, bende tanimam.
Oyumu kendime verecem. Bu gørusum, dusunceme uyup uymamasi ve yahut begenip begenmemesi, takdir sizindir.

Ape Berem