Hüzünlü Bir Sonbahar Şiiri

Mehmet Gezen09/12/2018

0 1.482 Bir dakikadan az

Zaman geçmişin tüm ağır yükünü sırtlayıp
Geleceği kucağıma taşırken
O, hüzünlü bir sonbahar şiiri gibi
Düşüyordu çocuk oyunlarından
Bir dal kırılıveriyordu
Yüreğimin bir yerlerinde
Oysa ben
Başka bir dünya taşıyordum içimde
Zaman ve mekânın tutsaklığında
Tüm gökyüzünün mavilikliklerini kuşlara bırakıyordum
Bir uçurumda
Bir kapı ve pencere eşiğinde
Kurak
Çorak topraklarda boy vermişsek de
Şimdi hangi sözcük karşılayabilirdi ki
Çocuk yalnızlığımızın iç çekişlerini
Hangi mısra anlatabilirdi ki
Yarım kalınmışlığımızın
Derin soluğunu
Hangi gerçek dokunabilirdi
Derin ve dipsiz kuyuların karanlığına
Yaşanılmış her bir şey sırdır şimdi