Herkesler, yaşadığı toprağa benzerdi
Biz, birbirimize benzerdik
Yüzlerimiz yanık,
Yüreklerimiz kurak,
Ellerimiz acı kokardı
Insan önce ışık olmalı,
Kendini aydınlatmalı
Sonra güneş.
Ya değilse;
Bilirlerdi
Iki ırmak arası insanlar
Güzelliğin cirkinleşmesinden; ihanetin doğduğunu
Bilirlerdi
Hançerin, tutulduğu kolu
Nasıl da parçaladığını
Gözün, vurulduğu yüzü
Nasıl da kanattığını
Iki ırmak arası insanlar tanidim
Iki ırmak arası toprakların doğurgan karnına dokundum
Orada çoçuklar üşüyordu !
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen06/01/2025Ben
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
