Mektubumdur

Sana yazmak istiyorum bugun belki gelirsin diye. Belkide gelmezsin. Unutursun. Umursamazsin. Olsun ben genede yazmak, seslenmek istiyorum sana sussuz, abartisiz,icimden geldigi gibi. Sana yazmak hic bu kadar elzem olmamisti.

Bilmem hatirlarmisin mavi gøzlu, ay yuzlu cocugu. Gøzleri ates cocugu. Evet evet bildin O cocuk. Umut cocuk. Adini sen koymustun. Ne kadar da severdin O´nu.”Gulmek sana yakisiyor cocuk” derdin. Severdin. Gøzleri ates cocuk buyudu, buyudu. Kucucuk yureginde acisini da øzlemini de beraberinde buyuttu. Hep gelirsin diye yollarini gøzledi. Sana olan hasreti bir kor gibi buyudu yureginde. Acisi artikca gelisine olan umidi de gun gectikce artti.. Bilesin! Gelecegini ariyor.

Peki ya Yade Naima? Yoo sakin ama sakin unuttum deme! Saclari agardi,yuzu kiristi,beli kirildi. Zar zor yuruyor. Felek O`na hic gulmedi.Acimadi. Varsin olsun dedi, yurudu ustune ustune felegin.Yilmadi. Seni ariyor kaybettigi yerde.

Sana yazmak istiyorum oldugu gibi. Abartmadan, safca. Gelesin diye…

Bilmem kac eyluldur randevulasiyoruz seninle. Ya sen cesaret edip gelmedin ektin bizi ya da biz gercek anlamda istemedik seni. Bir olamadik,paylasamadik bu køhne dunyayi.

Anlayacagin durumlar nanay burda!

Umut cocuk da, Yade Naima da yureklerini gumus bir tepside sana sunuyorlar.

Gel ey BARIS !