Rüzgarlar dindirdim; tanrıların soluğu esen

Kaf dağının ardındaymış evin
Yanıkmış
Ellerin
Yüzün
Çağıl çağıl akan
Irmakların varmış sokaklarında
Uçsuz bucaksız ovalara bakan
Pencerelerin varmış
Mor sümbüller
Laleler
Sarı beyaz papatyalar açarmış kapında
Bir çöl bedevisiymişim
Gömleğimin yenlerinde
Inci mercanlar gizlemişim
Rüzgarlar dindirdim
Tanrıların soluğu esen
Çocukdum
Cahildim
Cehaletten geliyor
Hakikate gidiyordum
Ahh ellerin
O yanık ellerinden
Bir kadeh aşk dilenmişim