#Senle değişir

Ruhuma dokunan hiç bir şeyi unutamıyorum. Ve bu dokunuşlar ömrümün geri kalanını etkiliyor, peşinden sürüklüyor. Bazen düzlüğe cikarsada, bazende bir girdapda azgin dalgalarla bogusmak zorunda bırakıyor. Nefesim kesiliyor, kendimi çaresiz, yıkık hissediyorum.

Ellerimle ırmağa dokunuyor, ayaklarımıda suya daldırıyor hatta ve hatta ırmakta da yikaniyorum, ama hiç bir zaman ırmağın kendisi olup buzlu sularında akıp kaybolamıyorum. Suya karışamıyorum.

Geçmişin sisli, bulanık yolları, beni bir yerlere götürmüyorlar. Ancak ve ancak beni geçmiş zamandan şimdiki ana taşıyorlar.

Büsbütün,

Kocaman bir yalanın şafağında;

Gerçeği,

Sırtımda bir hançer gibi taşırken

Acıları ve kederleri duyuyorum

Ihanetleri ve yalanları görüyorum

Nefret ve zulmü göğüslüyorum

Yıkılan hayalleri

Ölen umutları dinliyorum

Acılara tutunarak büyüyen çocuklara ağlıyorum

Tüm yolların bir noktada buluştuğu

Ve tüm nehirlerin bir denize döküldüğü

Geçmişi ve geleceği

Şimdiki zamanda yaşarken

Yüreğimi ayaklarıma

Ayaklarımı da özgür bırakıyorum

Ey yaralı yürek

Ey üzerine kül yağan kent

Dağlarda kutsal bir ateş yak benim için

Gittiğim yer

Gecenin karanlığı

Sen kadar uzak

Ölüm kadar soğuk