“Neden o güzel insanlar, o güzel atlara binip giderlerdi?
Neydi onları çağıran efsunlu ses?
Neydi onlara vaad edilen kutsal sır?
Bilmezler mi ki dünya daha da bir kirlenirdi ; birer birer gidince o güzel insanlar?
Ve toprak.
Ve toprak nasıl da bağrına basıyordu o güzel insanları, doyumsuz bir açlıkla?
Nasıl da kucaklıyordu gülüşü bahar insanları?
Biz yüreğimizde ömürler büyütüyorduk.”
***
Sen gittin
Ben araf zamanlarda kaldım
Ne öldüm
Ne de dirildim
Kaç kelimeye sığındım
Kaç cümleden dilendim
Kalemimin mürekkepi akmadı kâğıta
Parantezler açtıysam da
Anlatamadım
Sen gittin
Kirli yağmurlar yağardı sokaklarıma
Kanatı kırık akşamlarda
Yangın zamanlar diyarıdır yüzüm
Zerdüşdi bir ateşe bıraktım yüreğimi
Ondandır
Vuslatı olmayan sevdalarım
Ondandır
Vuslata kavuşmayan kavgalarım
Sen gittin
Ben araf zamanlarda
Aynı şiirin
Ayrı dizelerinde kaldım
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
Mehmet Gezen17/03/2024Halepçe
