Zamanı ve mekanı kirpiklerimde taşıyorum
Avuçlarımda zemheri mevsimler var
Gözlerim iklimini yitirdi
Içimde kırılgan çocukların ağıtları yükseliyor
Ve ben
Ömrüm gibi
Ömrüm kadar
Hüznümü büyütüyorum
Ve şimdi
O sevi ısırığı
O ejder sarılması
O üzerine kül yağan kent
Yani aşk
Yitik bir kavmin türkülerinde çalınırdı
Kayıp bir alfabenin ezgilerinde
Ve ben
Yitirilmiş seslerin gölgesinde
Katın bir kentin küllerinden
Kendime evler kuruyor
Kendime yeni pencereler açıyorum
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen06/01/2025Ben
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
