Lo Berem em Ermeni bû ne

Bayram Kızılkaya04/01/2016

0 2.034 2 dakika okuma süresi

Insanlar kendi kisisel ve ailesel gecmisini sayfalar arasi, geziye cikmasi haliyle bazi söylemleri ve dillendirmeleri yazmak istiyorum.

Bazi devlet politikalari kendi vatandaslarina empoze ettigi komik ve komik oldugu kadar da anlamsiz ve temelsiz söylemlerle, toplumu aldatacagini sanmak en büyük aptalliktir. Böyle yalanlarla belki bir yerlere kadar gidebilir, sonunda yalancinin mumu yatsiya kadar yanar.

Yazacagim 3 hikaye, kürtlerin tanisik oldugu hikayelerdir.

– Cok sevdigim rahmetli amcam Hüseyin
– Yegenim Berivan
– Kürt bilgesi Musa Anter esek hikayesi

Cok sevdigim rahmetli amcam Hüseyin: O’nun bir cok özellikleri vardi, onlarla sayfalari isgal etmek istemiyorum. Sunu söyleyeyim, amcam Hüseyin empatisi cok zengin bir insandi. 40 sene önce elinde ne varsa satti. Sehirler arasi calisan bir otobüs aldi. Birgün otobüsle tur yaparken, otobüste namaz kiliyor. Namazdan sonra 3 ülkücü genc amcamin yanina geliyorlar. Amcama sohbet teklifinde bulunuyorlar. Nereli oldugunu soruyorlar. Yeniceoba’li kürt oldugunu söyleyince. Gencler amcama: ”sen cok iyi bir insana benziyorsun, namazli niyazli bir insansin, bir daha ben kürdüm deme”, diyorlar. Gencler kendi irkci tarihinden bazi örnekler vererek, kürtlerin ermeni oldugunu söylüyorlar. Amcam eve geldikten sonra bana: ”Lo Berem em ermeni bû ne”, dedi. Türk insani dogru ve saglikli bilgi iletisimi olmadigindan dolayi, böyle lumpen milliyetciligini türk soven zihniyetini günümüzde de halen devam ettigini görüyoruz. Böyle yalanlarla türk halki belki bir yere kadar inanir. Unutmayalim yalancinin mumu yatsiya kadar yanar. Ben hep sunu düsünmüsümdür: Hepimiz insaniz, yeter ki insanligimizi güzellestirelim. Birilerinin ne yazdigini, ne söyledigine bakma, sen nasil bir insan olduguna bak.

40 sene sonra, 2011 yaz aylarinda köydeyim. 14 yasinda olan yegenim Berivan’la konusuyoruz. Berivan benimle hep türkce konusuyordu. Bir ara sordum, kürtce bilmiyormusun dedim, bana amca: “ben türküm” dedi. Iyi anlat bakalim nasil türk oldun diye sordum. “Benim bir ögretmenim var, bize kürtce biliyorum, türkce ögretmeni oldugum icin, güzel türkce konustugum icin, ben türküm” dedi. “Sizlerde güzel türkce konusuyorsunuz, sizde türksünüz” dedi bize. “Bende türkce konusuyorum, türküm, ama annem babam kürt, cünkü onlar evde kürtce konusuyorlar”. Bu hikayeyi anne, babasina anlattigim zaman güldüler. “Siz ögretmeni ikaz ve uyaracaginiza gülüyorsunuz”, dedim. O aile ortaminda Ape Musa’nin esek hikayesini anlattim.

Kürt bilgesi Musa Anter’in esek hikayesi: Esekler mahalle kenarinda bayram yapiyorlarmis. Iclerinde yasli esek nicin bayram yapiyorsunuz, sorunca: hep bir agizdan: “ünlü semerci öldü, semerden kurtulduk. Yasli esek sevinmeyin, simdi acemi semerci, semerleri diker, sirtinizda yara cikar. Esekler hep bir agizdan, ne yapalim diyince, yasli esek en iyisi eseklikten cikmaktir. Bunun baska caresi yoktur”, dedi.

Bir esek hikayeside benden: Sevgili gencler, ben 52 sene önce 7 sene esekle arkadaslik yaptim. Bildiginiz gibi esek cok temiz, akilli, insana hizmet eden, evcil bir hayvandir. Cobansin, kirda gece yatarken, eger ona yatmak denirse! Insanlik hali uyuya kalmissin, sürü gitmis, esek gitmemis. Esege biniyorsun, esek sifir karanlikta, baska sürülerin yanindan gecerek, kendi sürüsünün yanina gider. Türkce bazi deyimler vardir: Esek kafali. Hic alakasi yok. Hayvanlari sevmeyen, insanlari da sevmez.