Nasıl bir dönemde yaşıyoruz?

Necati Gezen24/12/2015

0 1.727 1 dakika okuma süresi

Yaşananlara bir anlam yüklemek o kadar zorlaştı ki, hangi yönden bakarsak bakalim, sanki umutsuz rüzgarlarin tüm bedenimizi sarmalamis durumunu yasiyoruz.

Biliniyorki, insanlar tüm tarihlerde kendi aralarinda sürekli bir kavga icerisinde olarak yasaya gelmislerdir. Ancak hic bir tarihte, zulmün bu kadar yükseldigi, insanligin bu kadar kendisine toptan yok etme girisiminde bulundugu görülmemisti.

Insan iliskilerinin bu kadar değersizleştiği, bireysel takilmalarin zirveye ciktigi bir zaman diliminden geciyoruz. Bütün iliskiler cikar ve rant üzerine sekillenmis. Bir evlilik kurumundan, evlat ana baba iliskisinden tutun dostluklarin, arkadasliklarin anlamini yitirdigi bir dönemi yasiyoruz. Neredeyse her gün “buda olurmu hic” demedigimiz bir günümüz yok gibi.

Deniz kiyilarina sürüsünü kaybeden baliklarin kiyilara vurdugunu bilirdik, insan cesetlerininde kiyilara vurdugunu görmüs olduk. Bunada alistirildi insanlik. Artik hergün kiyilara insan cesetleri vurur oldu. Icinde yasadigimiz olaylari dile getirmeye gerek bile yok, hersey göz önünde canli canli yasatiliyor biz insanlara.

Hayretler icerisinde kaldigimiz tek durum, toplumlar olarak temel insani duygularimizin, yok olusunu yalnizca seyr eder duruma gelisimizdir.

Insani refleksler, tepkiler kaybedildi, islenen her suc normal görüldü. Sucun suc olarak görülmedigi bir zaman sürecinden geciyoruz.

Suclunun sucunu kapatmak icin, daha büyük bir sucu isleyerek kendisini kabul göstermesi, dahada kolaylasti.

Insanlik öyle bir hale geldiki, aci ile mutlulugu biribirine karistirir hale geldi.

Acilarda mutlulugu, mutlulukta acilari yasar hale gelindi.

Tipki yasama umudu ile yollara, denizlere sürülen insanlarin, denizde dört cocugunu kaybedip birisinin kurtulusuna sevinmesi gibi, bizlerde bir cok degeri kaybettikten sonra durumumuza yetinir hale gelindi.

Yanlisin dogrusunu bularak degil, yanlisin dogrusunu cürüterek, yanlislarimizla düzenliyoruz yasamimizi. Ve bu durumda bugüne kadar kazandigimiz, tüm insani özelliklerimizi, kaybettiriyor bize.

Peki ne oluyoruz sonradan.

Ne yazikki, hic farketmeden ve farkedilmeden susmaya ve boyun egmeye yöneliyoruz.