” Erdem sadece sözdü onlar için
Kutsal orman sadece odun”
Insanoğlu tuhaf bir varlıktı. Kimisi yürek sıkışmışlığının verdiği acılarla kararlar alabiliyor, hükümler verebiliyordu. Kimisi de aklın sinsi kurnazlığıyla yol almaya çalışıyordu. Yaşamın herhangi bir alanında ,karşılaştığımız güçlüklere göğüs germe ve bu güçlükleri bertaraf etme adına kimi sözler sarfedebiliyor, bazı eylemlerde bulunabiliyoruz. Etkiye tepki vermek insanın mayasında vardı. Buraya kadar herşey doğal da sayılırdı. Benim derdim sonrasinadir. Yapilan eylemler; eylem yapmak adina , sarfedilen sözler; söylenmek adına , söylenemezdi. Her eylem ve söylemi de tartmak gerekiyordu. Hakikat arayışlarında ; olgun ve erdemli olmanın bir gereğiydi bu.
Derler ki: Son yargı gününde insana isminin sorulduğu, ne olduğu gibi sorular sorulurdu.
Ruha, sadece nasıl yaşadığı sorulurdu.
Siz, hiç ruhunuzu sorguya çektiniz mi?
***
Belki kendimi yazdım
Belkide birilerini
Lakin bilirdim
Her insanda bütün insan halleri vardı
Bedenimde Isa’nın çarmığı
Ruhumu sorguya çektim.
Ve zaman yürüdü
Bir yanımi geride bıraktı
Bir yanımı aldı götürdü
Geride kalana mi yanayım
Yoksa gidene mi
Dün erken
Bugün gecmiydi?
Çok kalabalıklar gördüm
Aslında yalnızdılar
Pazar yerlerini andırıyorlardı
Kimi kendisini pazarlıyor
Kimi övüyor
Kimisi de övünüyorlardı
Birde saz ekipleri bulunurdu
Neyi/ niçin çalıyorlardı?
Çok yalnızlıklar gördüm
Aslında kalabaliktilar
Uzaklara sevdalı gözleri
Dudaklarında kırık gülüşleri vardı
Usulca bir köşeye sığınırlar
Çıkarsız, hesapsız
Kendi olma adına
Kendini tanıma adına;
Başkalarının yaşamını seyrederler
Her bir günahtan
Bir erdem edinirler
Çelikten onurları vardı.
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen16/11/2024Mevzu yokluğun
Kategori edilmemis08/09/2024Narîn
Mehmet Gezen24/04/2024Amara
Mehmet Gezen17/03/2024Halepçe
