Bizde ikiyüzlülüğe dönüşen güçsüzlüğümüz; onda gerçeğe
ve güce dönüşüyordu.
O bizim
saf
ve çıplak yanımızdı.
Çıplaklığına rağmen
tüm korkularımızda,
tüm kederlerimizde
ve ıslandığımız tüm yağmurlarda
koşup gittiğimiz,
gölgesinde dinlendiğimiz,
soluklandığımız,
yaralarımızı sağalttığımız
bir sığınaktı.
O bizim en güçlü yanımızdı.
Içimizdeki çöllerde o bizim huzurlu vahamızdı.
O bizim
En
güçsüz
Yüzümüz
En
kırılgan
Yanımızdı
O
En çok kaçmak istediğimiz bir yer
Ve en çok varmak istediğimiz bir yerdi.
O en güçsüzümüzdü.
Onun kadar güçsüz olmaya bizim gücümüz yetmedi, beceremedik.
Yazarımız
- Kuşca'da doğdu. Danimarka'da yaşamakta.
Son yazıları
Mehmet Gezen18/09/2023Gözyaşlarımda ölüm hikayeleri- Mehmet Gezen08/09/2023Bir kadın ve bir adam
Mehmet Gezen20/05/2023Gülüşü güneş çocuk
Mehmet Gezen14/05/2023Birgün
